به گزارش دیوانگاه ،یادداشت/امروز در یک کشاکش روانی بر سر نوبت در یک امر اجتماعی. به فردی برخوردم که کارش ساعتها طول داشت و از او خواهش کردم که اجازه دهد کار من که یک ربع ساعت وقت میگیرد قبل از او انجام شود. اجازه نداد و کلی داد و بیداد کرد و دم از حق و حقوق زد ودر ادامه به ایشان عرض کردم حق با شماست اما در مرام همسایگی و انسانی همیشه حق ملاک نیست و ما باید با هم کنار آمدن را بیاموزیم. حق شما ۴ ساعت از من وقت میگیرد و لطف شما به من ربع ساعت وقت میبرد. و بعد با لبخندی کنار رفتم. و تهدید کرد اگر برگردم و نوبتش را دوباره سعی کنم بگیرم کلاه در هم میرود !
با قانونمندی بر قولم ماندم ... لحظه ای موقعیتی پیش آمد تا سریع کارم را بدون اینکه بداند انجام دهم. سخت نگرفتم و بر صداقتم ماندم.
۵ دقیقه بعد برگشت حالا یا به قصد گرفتن مچ یا به قصد لطف نمیدانم! مرا دید ک بر قولم مانده ام و سخت مشغول آماده کردن کارم.
سوادی نداشت. ظاهر متعارفی هم نداشت . زبان شیرینی نیز هم نداشت. نگاه کرد و گفت بیا اشکالی ندارد نوبت من مال شما. !! آرام بود ... احساس تنشی نداشت به خود افتخار میکرد که لطف کرده. لطف و گذشت حال آدم را خوب میکند. اما نه لطف به آدم گستاخ...
با خود اندیشیدم چقدر سخت نگرفتن و صبر و ماندن بر صداقت و پرهیز از دورزدن دیگران و دروغ و عجله در رفتار در تعاملات مهم است.
متاسفانه این مهارتها در هیچ جای آموزش در سطح عمومی و آکادمیک جایگایی ندارد. نتیجه چیست .؟ اختلاف . جدایی . تعارض انتقام کشمکش و جنجال و از هم پاشیدگی خانواده ...
چقدر ازدواج هایی بخاطر اعمالی نسنجیده در کشاکش باریک شدن مو مانند ریسمان رابطه ای به هم میخورد و چقدر راحت میشود پیشگیری کرد ...
باور کنیم ذهن های عجول و مضطرب فقط ما را به رفتار نسنجیده تشویق میکند و اضطراب و نسنجیدگی در طرف مقابل را بالا میبرد.
دکتر محسن بابایی. مدیر مرکز مشاوره طلوع هرسین
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد