به گزارش خبرنگار دیوانگاه//یادداشت// آن چه در انتخاب و گزینش مدیران ملاك اصلی است و در دستورالعمل اجرایی ضوابط انتخاب، انتصاب و تغییر مدیران نیز به آن اشاره شده، شایسته سالاری و داشتن شرایط احراز است و برای پست های مدیریت حرفه ای 3 معیار كلی وظایف، نقش ها و مهارت های مدیریتی متناسب با پست مورد تصدی در انتخاب افراد نقش دارد
اما طبیعی است كه انتخاب افراد بومی با توجه به احساس تعلق و شناخت بیشتر از حوزه ماموریت محاسن و مزایایی دارد اما به دلیل بعضی مشكلات و شرایط منطقه ای گاهی اوقات محدودیت هایی را هم در اجرا ایجاد می كند.
از منافع نیروهای بومی این است که به محیط کارشان آشنایی کامل دارند، دلسوز مردم هستند و از توانایی هایشان، نفوذ کلام و نفوذ قدرتشان در جهت منافع عموم استفاده می‌کنند. یک نوع غرور ملی و منطقه‌ای نیز باعث می‌شود زمان بیشتری کار کنند و در نهایت کارآیی و اثربخشی بالاتری داشته باشند.
این روز ها در هرسین وضعیت مدیریت هایی از این دست خیلی ضعیف است و تقریبأ حدود یک چهارم کل مدیران شهرستان پروازی هستند و این وضعیت در برخی از پست ها به خارج از استان هم می رسد.
مدیر پروازی مدیری است که محل کار و خانه او فرق دارد. در واقع آقای مدیر هم می خواهد از مزایا و حقوق مدیریتی برخوردار شود و هم خود و خانواده اش از امکانات زندگی در شهر بزرگ یا منطقه خود بی بهره نمانند. و به قولی هم خدا می خواهند و هم خرما.
اگرچه اصطلاح مدیر پروازی شامل همه مدیران در قسمت های مختلف می گردد ولی روی سخن در این نوشته مدیران تا رده فرمانداری می باشد. چراکه هم نقش این مدیران در مناطق از بقیه کارمندان بیشتر است و هم در اکثر مناطق حداقل یکی از رده های فوق حضور دارند. و اینکه انتخاب این افراد مستقیم یا غیر مستقیم زیر نظر استاندار است.
مدیر پروازی هر روز قسمتی از وقت خود را صرف رفت و آمد بین محل کار و خانه می کند و به همین خاطر خستگی هر روزه ای را بر خود تحمیل می کند که به طور حتم بر روی انجام وظایفش بی تاثیر نیست.
هر فردی حق دارد هر کجا که می خواهد زندگی کند و هیچ کس نمی تواند این حق را از فردی سلب کند. اما مردمان روستا و شهرهای کوچک هم حق دارند مدیرانی داشته باشند که ساکن منطقه باشند و یا اینکه در صورت پذیرفتن پست مدیریتی در آن جا ساکن شوند
اگر مسئولین رده بالای استان و شهرستان هرسین می خواهندبه فکر آبادانی و پیشرفت در شهرستان باشند بایستی در انتخاب مدیران شرط سکونت در محل را در اولویت قرار دهند چرا که نمی شود مثلأ با یک مدیر پروازی یک سایت گردشگری و یا میراث چند هزارساله یک منطقه را مدیریت کرد.