به گزارش دیوانگاه ، محسن بابایی روانشناس بالینی در یادداشتی نوشت: این گفته بسیاری افراد در اوایل ارتباط و ازدواج هست. درک کردن نیاز به انرژی زیادی دارد. مهارت میخواهد و لازم است البته اما واقعا چقدر میبایست توقع درک از دیگری را داشت؟
حقیقت این است که ازدواج صحنه درک کردن کامل و موافقت نیست. ازدواج در اساس صحنه احترام است...دو فرزند یک خانواده درک یکسانی ندارند از قضایا حال چگونه دو نفر از دو خانواده و دو قوم یکدیگر را درک کنند و دیدگاه همدیگر را بپذیرند. ؟
یک اعتقاد باستانی وجود دارد که دو نفر که اعتقاد شبیه دارند و موافق با هم خوشبخت میشوند . البته تا حدی درست است ! در بسیاری موارد آنچه لازم است احترام است . برای مثال برای یک مرد قابل درک نیست که چرا زنان پشت شیشه های طلا فروشی ساعت ها به جواهرات خیره میشوند! و برای زنان قابل درک نیست که چرا مردان اینقدر به ابزار آلات علاقه دارند.!
برای خوشبخت بودن لازم نیست حتما حرف و اعتقاد همدیگر را قبول کنیم و با آن موافق باشیم... بلکه تنها میتوانیم بشنویم و احترام بگذاریم تا او نیز به احترام متقابل وادار شود هر چند فورا ممکن است نتیجه نگیریم !
به این مثال توجه کنید : پدری که بعد از شش ماه جدال با پسر نوجوانش بر سر مدل موی سر نامتعارف او گفت خب دکتر بقول شما احترام میگذارم ببینم چی پیش میاد ! پدر: پسر گلم تو قابل اعتمادی و عزیزی و من دوستت دارم ...! پسر : ممنون شما هم خیلی مهربانی و منم دوستت دارم !
پدر : خب حالا کی موی سرتو تغییر میدی ! پسر : باز شروع نکن لطفا ... هیچ وقت !!! پدر : بفرما اقای دکتر تحویل بگیر اینم احترام !!!
حقیقت این است احترام اگر باشد و صبر حتی طرف مقابل به تحمل رنج انجام کاری که از آن متنفر است تحریک میشود، البته که درک کردن همدیگر مهم است و در مهارت گفت و شنود یاد گرفته میشود. اما مهمتر از آن یادگیری احترام به تفاوتها است و درک اینکه این تفاوتها طبیعی است و مشکلی ایجاد نمیکند.
البته که سو استفاده از درک و احترام هم رواج دارد که آنجا قضیه فرق دارد.، منظور درک و احترام به هر نوع تفاوتی نیست ! برخی اعمال مخرب اند و جایی برای درک نمیماند. ! همچون خیانت و اعتیاد و خشونت و...
باور کنید آغاز ارتباط ساعتها نیاز به آموزش دارد و شناخت تفاوتهای زن و مرد ضروری است. امیدوارم همه افراد در شرف ازدواج جدی بگیرند. ...
محسن بابایی/روانشناس